Η ηπειρωτική θεολογία του δέκατου ένατου αιώνα συνδέεται συνήθως με τον κλασικό φιλελεύθερο Προτεσταντισμό των Schleiermacher και Ritschl. Στην άλλη πλευρά του θεολογικού χάσματος υπήρχε η ολλανδική νεοκαλβινιστική σχολή, μια έντονη αντίδραση στον φιλελευθερισμό. Ωστόσο, η θεολογική σφαίρα εκείνης της εποχής περιελάμβανε επίσης τη σχολή Kohlbrügge, η οποία θεμελίωσε τη θεολογική της μέθοδο στην Παλαιά Διαθήκη και ξαναδιάβασε και εφάρμοσε τα έγγραφα της Μεταρρύθμισης για την εποχή της. Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος αυτής της σχολής είναι ο Eduard Böhl (1836-1903), ο οποίος υποστήριξε την επιστροφή στο μεταρρυθμισμένο δόγμα και την εκκλησιαστική τάξη και μια ισχυρή χριστολογική ανάγνωση της Παλαιάς Διαθήκης. Απέρριψε επίσης την ιστορική κριτική για την οποία υποβλήθηκε σε μομφή. Προχωρώντας στο πεδίο της συστηματικής, ο Böhl πρότεινε μια νέα ανάγνωση της εικόνας του Θεού. Η περίεργη κατανόησή του για το imago Dei ήταν επίσης η μεγαλύτερη συνεισφορά του στη θεολογική ανθρωπολογία. Αυτό με τη σειρά του επηρέασε τις απόψεις του για τη Χριστολογία και τη σωτηρία. Αν και ο Böhl έβλεπε τον εαυτό του ως Μεταρρυθμιστή θεολόγο, διασταύρωνε τα ξίφη του με εκείνους που ισχυρίζονταν το ίδιο για τον εαυτό τους. Ο Böhl εκτιμούσε ιδιαίτερα τις διδασκαλίες του Μαρτίνου Λούθηρου, τον οποίο θεωρούσε καλύτερο ερμηνευτή από τον Μεταρρυθμιστή της Γενεύης. Η θεολογία του Böhl αποτυπώνεται καλύτερα ως θεολογία της Μεταρρύθμισης στο πλαίσιο της σχολής Kohlbrügge. Αν και τα ονόματα του Λούθηρου και του Καλβίνου είναι πολύ γνωστά στην εκκλησιαστική ιστορία και σε μικρότερο βαθμό το ίδιο είναι, το Böhl του Kohlbrügge δεν είναι. Αυτή η ιστορικο-θεολογική αφήγηση της ζωής και του έργου του Böhl ρίχνει μερικές σπάνιες αλλά πολύ αναγκαίες ακτίνες φωτός σε έναν θεολόγο που έχει άδικα πέσει στη λήθη. Γλώσσα: Αγγλικά