Αυτή η μελέτη προσεγγίζει την virtus ως έννοια ηθικής αξίας. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι μόνο μέσω της εννοιολογικής ανάλυσης δίνεται επαρκής απεικόνιση της έννοιας και της αξίας της αρετής και ότι η φιλολογία πρέπει να θεωρείται μέρος της πρακτικής φιλοσοφίας. Η μελέτη καλύπτει τη ρωμαϊκή λογοτεχνία από τις απαρχές μέχρι τον Λίβιο. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Δημοκρατικής Εποχής η αρετή θεωρούνταν η συμβολή του ανθρώπου στην κοινωνία και το κράτος του από την άποψη του κολεκτιβισμού. Ο ανδρισμός της Virtus θεωρήθηκε πιο πραγματικός από οποιαδήποτε από τις ιδιαίτερες και παροδικές αναπαραστάσεις της, δηλαδή μεμονωμένους άνδρες πολίτες. Από την άλλη πλευρά, ως υπαρξιστική έννοια αξίας, η virtus σε σχετικά πρώιμο στάδιο δήλωνε την εγγενή ή οντική αξία ενός ανθρώπου ή τον αληθινό του εαυτό χωρίς να λαμβάνει υπόψη οποιαδήποτε εγκόσμια επιτυχία. Η τελική ανάλυση δείχνει ότι η αρετή της αρετής είναι σύμφωνη ή ακόμη και συνώνυμη με τον ατομικισμό. Αυτό το βιβλίο παρουσιάζει επίσης μια συμβολή στις σπουδές φύλου από τη σκοπιά ενός άνδρα.